Enkele jaren geleden speelden mijn moeder en ik op een of andere oude videopokermachine. Je kon proberen om je winst te verdubbelen door het bonusspelletje ‘hoger of lager’ juist te hebben.

Een ouder koppel zat vlak naast ons en zag hoe mijn moeder geconcentreerd was in haar spel en bleef haar aanmoedigen om door te gaan. Hij maakte het zeker en vast spannender voor ons doordat we grotere risico’s begonnen te nemen, én we hadden samen hopen plezier.

Een uur of twee later stond hij op, samen met zijn vrouw, om weg te gaan en wou hij me twee emmers met kwartjes ($0.25) geven. Ik weigerede enkele keren, maar het koppel bleef aandringen omdat we naar hun eigen zeggen ‘hun avond compleet hadden gemaakt’. Later telden mijn moeder en ik alle kwartjes in de twee emmers en kwamen we maar liefst op het geweldige bedrag van $400 in die emmers!

Mijn verhaal speelde zich af in de stad Tbilisi, gelegen in Georgië, waar ik zo’n drie jaar lang samenleefde met mijn vader. We gingen vaak samen naar de stad in het casino gaan gokken, maar nooit zal ik die ene nacht vergeten toen we de volgende dag het vliegtuig naar Italië moesten nemen om de huwelijksceremonie van mijn vrouw bij te wonen.

Na enkele uren te gokken in het casino, merkte mijn vader op dat hij al het geld dat we hadden gespendeerd, inclusief het geld dat we gingen doneren aan mijn zus. We hadden slechts zo’n €100 over!

Mijn vader nam de resterende €100 van me over en begon te spelen op videopokermachines, inzetten tussen 10 en 100 credits. Na een drie- of viertal spelletjes had mijn vader de hartenaas, hartenkoningin en hartenboer in zijn handen en gooide hij twee kaarten weg. Voor we het wisten hoorden we bellen rinkelen en de machinesirene keihard loeien. Mijn vader had de hartenkoning en harten 10 ontvangen en scoorde zo een Royal Flush: we wonnen maar liefst $5.000, genoeg om mijn zus mee te verwennen!

Ik heb nog steeds een foto van onze ‘casinosessie’ die dag, een dag die ik nooit of te nimmer zal vergeten. We konden onze zus een prachtig cadeau schenken. 🙂

Mijn man en ik maken een deel uit van een groep zogenaamde ‘ghost investigators’. We waren een uur te vroeg aangekomen op de locatie waar we een gevangenis moesten examineren, dus besloten we om wat tijd te spenderen in het nabijgelegen casino. Dit was overigens de eerste keer dat ik ooit een casino bezocht.

Ik ging neerzitten aan een fruitmachine, stak er een handjevol kwartjes in (ja, het was een lange tijd geleden) en probeerde mijn best om uit te zoeken wat ik precies aan het doen was. Enkele momenten later zei mijn man, die al de hele tijd naast me zat, dat hij even naar het toilet zou gaan en onmiddellijk zou terugkomen. Toen hij vertrok, trok ik aan de hendel van de gokkast en begon er overal rond me lichten aan te springen.

“Oh nee, ik zit in de problemen! Ik heb iets kapotgemaakt…” dacht ik op het eerste moment, aangezien ik niet wist wat ik moest doen en er daarna een man tevoorschijn kwam.

Ik verontschuldigde me en zei “Het spijt me, wat heb ik verkeerd gedaan?”

En de man antwoordde: “Je hebt gescoord!”

Ik vroeg: “Wat bedoel je, ik heb gescoord?”

Waarop hij antwoordde “Een mooie som.”

Toen kwam mijn man terug met een erg verwarde ‘wat heeft ze nu weer gedaan?’-blik op zijn gezicht.

Wel, het komt er eigenlijk op neer dat ik voor het eerst naar een casino ging, willekeurig aan de hendel van een gokkast trok, én naar buiten wandelde met maar liefst $1.300! Oh ja, het geestenonderzoek was bovendien ook een succes!

Tijdens een bezoek aan het casino met vrienden, wou ik een goede indruk achterlaten bij een meid die ik kende, dus zette ik alles in op roulette. Wanneer de bal begon te rollen, werd ik gevuld met moed en besloot het meisje te kussen, recht voor haar vriend om wat goed geluk te krijgen.

Het resultaat: ik verliet het casino met een blauw oog, een nieuwe vriendin en een klein fortuin.

Ik heb nooit bepaald veel geluk gehad wat gokken betreft. Voordat ik naar een echt casino trok, was mijn enigste ervaring met gokken die met kraslotjes, én daarin was ik niet erg succesvol. Echter vond mijn vriend het écht leuk om op gokkasten te spelen en besloten we die avond te spelen in een casino.

Het casino binnengaan was een surrealistische ervaring voor me: ik zal nooit de mix van elegantie, welvarendheid en adrenaline vergeten die door het etablissement vloeide.

Onmiddellijk trok mijn partner naar de roulettetafels met de twee gratis chips die we aan de ingang kregen, volgde ik hem toen hij op gokkasten en videopoker speelde, én voelde ik me zowel nieuwsgierig als geïntimideerd. Echter begon ik na enkele uren mijn interesse te verliezen en voelde ik me verveeld, vooral omdat het snel duidelijk werd dat mijn vriend enkel nog aandacht had voor het spel.

Ik besloot een tiental euro’s in te zetten om de tijd te verdrijven. Ik wist op dat moment niet wat ik aan het doen was, wat snel duidelijk werd voor de persoon die naast me zat en me vroeg of het de eerste keer was in een casino. Ik antwoordde uiteraard “Ja” en begon willekeurig op enkele van de knoppen te duwen, terwijl ik aandachtig het scherm aanstaarde.

Hij antwoordde: “Wel, voor je eerste keer heb jij wel geluk zeg! Je hebt net 200 euro gewonnen met de bonus!’

Ik was compleet in shock en kon niet geloven wat er precies gebeurd was toen ik gewonnen had. Ik nam onmiddellijk het ticket uit de machine aan en ging naar de balie om mijn winsten op te strijken. Ik ging daarna terug naar mijn vriend, die niet eens doorhad dat ik even weg was en gewonnen had. Hij antwoordde zelfs niet eens toen ik vroeg: “Hoe gaat het met je schat?”.

Ik had duidelijk geen zin meer om nog meer tijd aan mijn vriend te spenderen, stak het geld in mijn portefeuille en ging terug naar de man die me op mijn winst had gewezen en bood hem een drankje aan. Hij accepteerde en we sloegen aan het praten. Ik vond uit dat hij er was voor een vrijgezellenfeest, niet omdat hij een casinoveteraan was. Hij verveelde zich. Hij gaf me zijn nummer en ik het mijne.

Mijn vriend daarentegen was er ondertussen in geslaagd om zijn halve salaris te vergokken, kwam naar me toe en vroeg of ik nog geld in mijn portefeuille had. Ik gaf hem niets, en we verlieten het casino.

De volgende dag verbrak ik de relatie met mijn vriend en nu ben ik gelukkig getrouwd met de lieve man die ik ontmoette en bevriende in het casino. Ieder jaar dat onze relatie standhoudt, gaan we terug naar het casino om samen te dineren en het spel te spelen die ons samenbracht.

Iedere maand ontvang ik een aantal coupons, én in mei vorig jaar ontving ik 4 tickets voor de Michael Jackson tribute show ‘Man in the Mirror’. Toen moest ik beslissen: “Wie neem ik mee naar het casino?” Neem ik één van mijn vrienden mee, iemand die nog nooit naar het casino is geweest of iemand die ik nog een gunst moet verlenen?

Ik ging voor een combinatie voor iemand die nog wat tegoed had van me en nog nooit eerder een casino had bezocht. Ze hadden nog geen spelerskaarten, dus was het beter om eerst naar het casino te rijden en hun te laten registreren als nieuwe spelers, in plaats van de bus te nemen. De kosten voor de bus bedroegen namelijk $30 zonder spelerskaart en met de auto kost het slechts $18 om ernaar toe te rijden. We bespaarden dus al $42 door zelf naar het casino te gaan. De spelerskaart is gratis en verlaagt de prijs van de bus naar $5 in plaats van $30 per persoon.

Eenmaal we aan het casino aankwamen, parkeerde ik de auto en ging de showtickets ophalen. We gingen het casino binnen en stapten richting het buffet, maar wachten duurde langer dan uur. De show begon al om 15:00u, dus tijd hadden we niet om te wachten. We gingen dus maar naar buiten en snackten iets in de lokale broodjeszaak.

Hoewel we bereid waren om $100 te spenderen aan het grote buffet, moesten we maar $35 ophoesten in de broodjeszaak. Mijn koud broodje smaakte heerlijk en we bespaarden nog eens $65.

De show daarentegen was geweldig. De muziek klonk bekend in de oren en de zangers & dansers waren uitstekend. Het was kortom een fantastische productie.

Voor we daarna het casino binnenstapten, gaf ik mijn vrienden de gebruikelijke raad.

“Als je gokt, zal je verliezen. De machines en spelletjes zijn zodanig ontworpen dat ze uiteindelijk al het geld uit je zakken schudden als je lang genoeg speelt. Je verliest al je geld, enzovoort...”.

Achteraf gezien was het een erg goede dag in het casino: de benzine kostte ons 18 dollar, het eten 35 dollar en het gokken 58 dollar.

Gezien de vier tickets niets kosten en normaal méér dan $100 waard zijn, voelde het aan alsof we geld gewonnen hadden!

Ik was 18 en mijn vriend van op de universiteit nam me mee met de nachttrein uit Las Angeles naar de Strip in Las Vegas om 5u ’s nachts. We kwamen er aan met een hele emmer kwartjes die we al maanden aan het sparen waren, wandelden de hele boulevard af en maakten er het beste van door zoveel mogelijk gratis gebruik te maken van al wat de casino’s te bieden hadden: gratis muntjes, souvenirs, een hotdog, drinken… Het was niet moeilijk om geen cent te spenderen.

Gelukkig vonden we een nabijgelegen motel en besloten we een kamer te boeken voor we verder op avontuur gingen. Toen we gingen eten, hadden we ongeveer $30 op zak en gingen we gaan spelen aan de $2 roulettetafel bij Stardust. Ik wachtte toen er 5 of 6 zwarte cijfers gepasseerd waren, zette in op rood en won. Toen wachtte ik opnieuw op een aantal rode cijfers en zette daarna in op zwart.

In dat ene uur hadden we 800 dollar bijeen gespeeld. Als een platzakke 18-jarige student was dit erg veel geld in 1980. We gingen op stap, zagen David Brenner, aten een geweldige maaltijd en gingen gelukkig naar bed met $700 op zak. Onze vrienden op school zouden stomverbaasd zijn.

Naïef op mijn 18^de vroeg ik aan mijn vriend Dave of we niet nog meer geld met $700 konden verdienen, aangezien we $30 hadden omgetoverd tot $800!

Een goede vraag, zo bleek. Het antwoord was namelijk dat we een ijsje van 40 cent moesten delen in Barstow en naar huis moesten liften vanuit het busstation in Los Angeles. Niemand op school geloofde een woord van wat we zeiden.

Af en toe ga ik naar een lokaal casino in Nederland met een vriend, én die speelt namelijk erg graag op een bepaalde “parrot”-gokkast met 9 rollen.

Samengevat: om het maximale uit de kast te halen, moet je het bonusspel spelen: speel tenminste vier papegaaien bij elkaar, dan blijven deze op hun positie staan en heb je 5 spins de tijd om nog méér papagaaien op de andere rollen te spelen.

Ik haatte deze machine voor de één of andere reden, waarschijnlijk omdat ik er nooit geluk op had. Je moest blijven draaien aan de hendel tot de vier papegaaien opdoken voor je wat actie te zien kreeg. Bij alle andere combinaties kon je maximaal 10 keer je inzet terugwinnen.

Op een zonnige zaterdagmiddag besloten we om twee uur af te spreken in het casino. Ik kwam er enkele minuten vroeger aan en vernam dat hij wat later zou zijn, een tiental minuutjes, omdat hij vast zat in het verkeer. Daarom had ik een kwartiertje tijd die ik alleen kon spenderen. Ik besloot te wachten aan de papegaaimachine, aangezien hij waarschijnlijk op die kast zou beginnen te spelen.

Een aantal jaren geleden speelde ik op de slotmachines in het (nu gesloten) Trump Plaza in Atlantic City. Een jonge vrouw ging naast me zitten en begon haar geluk te testen. Ik merkte echter op dat ze ongelofelijk dronken was en haar geld overal rondom haar op de grond viel. Ik wou haar helpen, dus begon het geld op te rapen en stak het geld in haar handtas. Toen ik deed, merkte ik op dat het plafond vol camera’s ging en vroeg me af of mijn daad niet verkeerd bezien zou worden.

Dus besloot ik om haar terug te brengen naar de mensen met wie ze naar het casino kwam.

Ik nam haar hand vast en vroeg met wie ze gekomen was. Ze kon niet helder spreken en wees naar de Blackjack-tafels.

Uiteindelijk zag een groep mensen haar en begonnen ze naar ons te zwaaien. Toen we hun naderden, zagen ze dat ik haar hand vasthield en bekeken ze ons met de vreemdste blikken.

Aangezien Engels niet hun moedertaal was, duurde het even voor ik hun kon uitleggen dat ik haar probeerde te helpen. Het bleek hun dochteer te zijn. Toen ik haar ‘uitleverde’ aan haar ouders, stak één van de mannen zijn hand naar me uit om me te bedanken. Na enkele vreemde buigingen, nam ik de hand vast en realiseerde ik me dat hij me juist een chip van $50 had toegestoken. Ik probeerde de chip terug te geven, maar hij bleef aandringen.

Ik ruilde de chip in voor kwartjes en herinvesteerde mijn geschenk in mijn favoriete speelautomaat. En daar stopte mijn geluk niet. Die dag won ik 500 dollar, tien keer zoveel als dat eerste vijftigje! Ik zal altijd blijven herinneren hoe dat vriendelijk geschenk mijn hele avond veranderde.

Hoe meer ik gedronken heb, hoe meer geluk ik heb met Texas Hold’em. Een andere speler heeft een Full House? Geen probleem, ik heb vier dezelfde kaarten (four-of-a-kind) bij de River. Dat gezegd zijnde: ik zou niet mogen spelen terwijl ik dronken ben. Ooit zal het me parten spelen.

Mijn beste casinoverhaal is dat van een hele tijd geleden toen mijn man en ik naar het casino teruggingen en ik alle kredietkaarten in het handschoenkastje verborg, zodat hij enkel het geld dat hij bij zich had (zo’n 400 dollar) kon spenderen. Hij werd dronken, won 5.000 dollar en gaf me het ticket. Ik ging het geld ophalen.

Ik ging de volgende dag gaan shoppen met de winst en hij wist niet eens meer dat hij gewonnen had. Ik kocht zelfs een nieuwe, tweedehandse wagen en vertelde hem een smoesje.

Jammer genoeg stierf mijn man onverwacht van een hartziekte waar we niets van wisten en ben ik nu een alleenstaande moeder. Ik ben blij dat ik nog kan terugdenken aan dergelijke, leuke herinneringen zoals dat casino-incident.